Gioacchino Pecci urodził się 2 marca 1810 w Carpineto koło Anagni, w rodzinie Ludwika i Anny Prosperi Buzi. Po ukończeniu szkoły przygotowawczej, w latach 1824-1832 studiował w Kolegium Rzymskim, gdzie w 1832 roku uzyskał stopień doktora teologii. W tym samym roku został mianowany cywilnym gubernatorem w Benewencie, mieście wchodzącym w skład państwa kościelnego. 31 grudnia 1837 przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1841-1843 był delegatem apostolskim w Perugii i Spoleto. Po uzyskaniu w 1843 roku godności abp. Damietty został nuncjuszem apostolskim w Brukseli, gdzie zetknął się z problemami industrializacji oraz zasadami parlamentarnej formy sprawowania rządów. Urząd nuncjusza pełnił do 1844 roku. Zamieszany w spory różnych kierunków społecznych w łonie katolicyzmu belgijskiego, został uznany przez rząd belgijski za persona non grata i musiał opuścić Brukselę. 19 stycznia 1846 został mianowany abpem Perugii i kardynałem in petto. Powierzoną sobie diecezją kierował przez dwadzieścia pięć lat. W 1853 roku został przez papieża Piusa IX oficjalnie mianowany kardynałem, a 21 września 1877 kamerlingiem (oficjalnym zarządcą dóbr Kościoła) w kurii rzymskiej. Po śmierci Piusa IX, 20 lutego 1878 został wybrany papieżem i przyjął imię Leon XIII.
28 marca 1878 w pierwszej alokucji wskazał na swoje zadanie: strzeżenia prawd wiary, praw Kościoła i Stolicy Apostolskiej. Zatroskany problemami ówczesnego świata, zaczął wydawać encykliki społeczne, które stanowią syntezę nauki Kościoła dotyczącą zarówno prądów, jak i zagadnień współczesnego okresu cywilizacji, zwłaszcza w zakresie życia publicznego. Socjalizmowi i anarchizmowi poświęcił papież encyklikę Quod Apostolici (28 grudnia 1879); kolejna Arcanum divinae sapientiae (14 lutego 1880) rozważała kwestię organizacji rodziny; w Diuturnum illud (29 czerwca 1881) została poruszona sprawa pochodzenia władzy państwowej; w Immortale Dei (19 listopada 1885) omówiony został chrześcijański ustrój państwa; w Libertas (20 czerwca 1888) papież poruszył zagadnienie wolności obywatelskiej; w Sapientiae christianae (10 stycznia 1890) omówił prawa i obowiązki obywateli; Rerum novarum (15 maja 1891) poświęcił kwestii robotniczej; w Graves de communi (18 stycznia 1901) napisał o wizji demokracji chrześcijańskiej. Swoimi wypowiedziami na temat sprawiedliwości społecznej zyskał tytuł papieża robotników. Leon XIII poświęcił jedenaście encyklik Najświętszej Maryi Pannie, a dwie odkupicielskiej roli Chrystusa i Eucharystii.
W 1890 roku ustanowił święto Świętej Rodziny i rozszerzył inicjatywę swego poprzednika poświęcając cały rodzaj ludzki Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. 17 września 1900 wydał Indeks Ksiąg Zakazanych. Za jego pontyfikatu Ormianie, którzy odłączyli się od Rzymu po Soborze Watykańskim I, powrócili do jedności z Kościołem katolickim, a ich patriarcha Antonius Hassun (1809-1884) został pierwszym od XV wieku kardynałem obrządku unicko-wschodniego (1880). Papież wzmocnił system centralnego kierowania Kościołem. Ingerował w sprawy episkopatów narodowych i podniósł znaczenie nuncjuszy w poszczególnych krajach. Zalecał nawiązanie dialogu pomiędzy Kościołem, a społeczeństwem. Przez swoje rozumne działanie podniósł międzynarodowy prestiż papiestwa.
Leon XIII zmarł 20 lipca 1903 w opinii jednego z najbardziej wpływowych papieży swego stulecia. Udało mu się zdobyć uznanie dla Kościoła w całym ówczesnym świecie, zapobiec lub usunąć różnice pomiędzy Stolicą Apostolską a poszczególnymi państwami. Historycy są zdania, że pojednał on ludzkość z Kościołem.
Spis encyklik |
Tytuł encykliki |
Data |
Tytuł encykliki |
Data |
1. Inscrutabili Dei consilio, O postaciach zła w społeczeństwie oraz misji Kościoła i papiestwa |
21 kwietnia 1878 |
45. Magnae Dei matris, O Różańcu Świętym |
8 września 1892 |
2. Quod apostolici muneris, O socjalizmie |
28 grudnia 1878 |
46. Custodi di quella Fede, O masonerii |
8 grudnia 1892 |
3. Aeterni Patris,O znaczeniu filozofii |
4 sierpnia 1879 |
47. Inimica vis, O masonerii |
8 grudnia 1892 |
4. Arcanum divinae sapientiae, O chrześcijańskim małżeństwie |
10 lutego 1880 |
48. Ad extremas, O seminariach dla rodzimego duchowieństwa |
24 czerwca 1893 |
5. Grande Munus, O św. Cyrylu i Metodym |
30 września 1880[2] |
49. Constanti Hungarorum, O Kościele na Węgrzech |
2 września 1893 |
6. Sancta Dei Civitas, O misjach |
3 grudnia 1880 |
50. Laetitiae sanctae, O pochwale nabożeństwa różańcowego |
8 września 1893 |
7. Diuturnum illud, O pochodzeniu władzy cywilnej |
29 czerwca 1881 |
51. Non mediocri, O Kolegium Hiszpańskim w Rzymie |
25 października 1893 |
8. Licet multa, O Katolicyzmie w Belgii |
3 sierpnia 1881 |
52. Providentissimus Deus, O studiach nad Pismem Świętym |
18 listopada 1893 |
9. Etsi nos, O warunkach Kościoła we Włoszech |
15 lutego 1882 |
53. Caritatis, O Kościele w Polsce |
19 marca 1894 |
10. Auspicato concessum, O św. Franciszku z Asyżu |
17 września 1882 |
54. Inter graves, O Kościele w Peru |
1 maja 1894 |
11. Cum Multa Sint, O warunkach Kościoła w Hiszpanii |
8 grudnia 1882 |
55. Litteras a vobis, O duchowieństwie w Brazylii |
2 czerwca 1894 |
12. Supremi Apostolatus Officio, O pobożności różańcowej |
1 września 1883 |
56. Iucunda semper expectatione, O Różańcu Świętym |
8 września 1894 |
13. Nobilissima Gallorum Gens, O kwestiach religijnych we Francji |
8 lutego 1884 |
57. Christi nomen et regnum (tekst encykliki), O Kościele na dalekim Wschodzie |
24 grudnia 1894 |
14. Humanum genus, O masonerii |
20 kwietnia 1884 |
58. Longinqua, O katolicyzmie w USA |
6 stycznia 1895 |
15. Superiore anno, O odmawianiu Różańca Świętego |
30 sierpnia 1884 |
59. Permoti nos, O sytuacji społecznej w Belgii |
10 lipca 1895 |
16. Immortale Dei , O państwie chrześcijańskim |
1 listopada 1885 |
60. Adiutricem populi, O Różańcu Świętym |
5 września 1895 |
17. Spectata fides, O edukacji chrześcijańskiej w Anglii |
27 listopada 1885 |
61. Insignes, O jubileuszu tysiąclecia Węgier |
1 maja 1896 |
18. Quod auctoritatae, O ogłoszeniu nadzwyczajnego Roku Jubileuszowego |
22 grudnia 1885 |
62. Satis cognitum, O jedności Kościoła |
29 czerwca 1896 |
19. Iampridem nobis, O katolicyzmie w Niemczech |
6 stycznia 1886 |
63. Fidentem piumque animum, O Różańcu Świętym |
20 września 1896 |
20. Quod multum, O wolności Kościoła na Węgrzech |
22 sierpnia 1886 |
64. Divinum illud munus, O Duchu Świętym |
9 maja 1897 |
21. Pergrata nobis, O Kościele w Portugalii |
14 września 1886 |
65. Militantis ecclesiae, O Świętym Piotrze Kanizjuszu |
1 sierpnia 1897 |
22. Vi è ben noto, O Różańcu Świętym w kontekście sytuacji Kościoła we Włoszech |
20 września 1887 |
66. Augustissimae virginis mariae, O Bractwach Różańcowych |
12 września 1897 |
23. Officio sanctissimo, O Kościele w Bawarii |
22 grudnia 1887 |
67. Affari vos, O kwestiach szkoły w Manitobie |
8 grudnia 1897 |
24. Quod anniversarius, W 50. rocznicę święceń kapłańskich Papieża |
1 kwietnia 1888 |
68. Caritatis studium, O Kościele w Szkocji |
25 czerwca 1898 |
25. In Plurimis, O niewolnictwie |
5 maja 1888 |
69. Spesse volte, O prześladowaniu organizacji katolickich we Włoszech |
5 sierpnia 1898 |
26. Libertas, O wolności człowieka |
20 czerwca 1888 |
70. Quam religiosa, O państwowym prawie małżeńskim w Peru |
16 sierpnia 1898 |
27. (tekst encykliki), O wolności człowieka |
20 czerwca 1888 |
71. Diuturni temporis, O Różańcu Świętym |
5 września 1898 |
28. Saepe nos, O bojkocie w Irlandii |
24 czerwca 1888 |
72. Quum diuturnum, O zgromadzeniu plenarnym Episkopatu Ameryki Łacińskiej |
25 grudnia 1898 |
29. Paterna caritas, O jedności Ormiańskiego Kościoła Katolickiego z Rzymem |
25 czerwca 1888 |
73. Annum Sacrum, O zawierzeniu ludzkości Najświętszemu Sercu Jezusa |
25 maja 1899 |
30. Quam aeruminosa, O włoskich imigrantach |
10 grudnia 1888 |
74. Depuis le jour, O edukacji duchowieństwa we Francji |
8 września 1899 |
31. Esti cunctas, O Kościele w Irlandii |
21 grudnia 1888 |
75. Paternae, O edukacji duchowieństwa w Brazylii |
18 września 1899 |
32. Exeunte iam anno, O świętym kształtowaniu życia |
25 grudnia 1888 |
76. Omnibus compertum, O jedności z Kościołem Melchickim |
21 lipca 1900 |
33. Magni nobis gaudi, O katolickim uniwersytecie w USA |
7 marca 1889 |
77. Tametsi futura prospicientibus, O Jezusie Chrystusie Odkupicielu |
1 sierpnia 1900 |
34. Quamquam pluries, O kulcie Świętego Józefa |
15 sierpnia 1889 |
78. Graves de communi (tekst encykliki), O demokracji chrześcijańskiej |
18 stycznia 1901 |
35. Sapientiae christianae, O chrześcijanach jako obywatelach |
10 stycznia 1890 |
79. Gravissimas, O zakonach w Portugalii |
16 maja 1901 |
36. Dall'alto dell'Apostolico Seggio, O masonerii we Włoszech |
15 października 1890 |
80. Reputantibus, O kwestiach językowych w Czechach |
20 sierpnia 1901 |
37. Catholicae Ecclesiae, (tekst encykliki), O ofierze na rzecz wykupywania niewolników i misjonarzy w Afryce |
20 listopada 1890 |
81. Urbanitatis veteris, O założeniu seminarium w Atenach |
20 listopada 1901 |
38. In ipso supremi, O zebraniach Episkopatu w Austrii |
3 marca 1891 |
82. In amplissimo, O Kościele w USA |
15 kwietnia 1902 |
39. Rerum novarum (tekst encykliki), O kwestii robotniczej |
15 maja 1891 |
83. Quod votis, O powstaniu uniwersytetów katolickich na terenie Austro-Węgier |
30 kwietnia 1902 |
40. Pastoralis, O unii religijnej w Portugalii |
25 lipca 1891 |
84. Mirae caritatis, O Eucharystii |
28 maja 1902 |
41. Pastoralis officii, O pojedynkach w państwach niemieckich i Austro-Węgrzech |
12 września 1891 |
85. Quae ad nos, O Kościele w Czechach i Morawach |
22 sierpnia 1902 |
42. Octobri mense, O Różańcu Świętym |
22 września 1891 |
86. Fin dal principio, O edukacji duchowieństwa we Włoszech |
8 grudnia 1902 |
43. Au Milieu Des Sollicitudes, O Kościele i państwie we Francji |
16 lutego 1892 |
87. Dum multa, O ustawodawstwie małżeńskim w Ekwadorze |
24 grudnia 190 |
44. Quarto abeunte saeculo, O czterechsetleciu odkrycia Ameryki przez Krzysztofa Kolumba |
16 lipca 1892 |
|
|